"Sterven moet geen taboe zijn"

Kwaliteit van leven

Voor tanteLouise is palliatieve zorg, oftewel zorg in iemands laatste levensfase, een belangrijk onderwerp. Palliatieve zorg gaat niet alleen over het allerlaatste stukje van iemands leven. Het gaat om het bieden van kwaliteit van leven aan mensen die niet meer beter kunnen worden. Als palliatief verpleegkundige werkt Bart Cornelissen aan bewustwording, scholing en kwaliteitsverbetering rond dit onderwerp. Dat doet hij zowel vanuit tanteLouise als vanuit het regionale netwerk. Hij is lid van het palliatief consultatieteam van tanteLouise.

Bart, waarom is dit zo’n belangrijk thema voor tanteLouise?

“Onze bewoners hebben vaak meerdere aandoeningen, en genezen is (meestal) niet meer het doel. Je kijkt dan anders naar de zorg. Het gaat om kwaliteit van leven. Je voegt leven toe aan de dagen, in plaats van dagen aan het leven.”

Wat is het netwerk palliatieve zorg?

“Het Netwerk Palliatieve Zorg in deze regio opereert in het werkgebied van Bravis ziekenhuis. Zo'n 24 zorgorganisaties, waaronder tante, zijn bij het netwerk aangesloten. Medewerkers van deze organisaties krijgen scholingen en leren bijvoorbeeld om gesprekken met cliënten en hun naasten te voeren over de laatste levensfase. Alles om de kwaliteit van palliatieve zorg te verbeteren. Het netwerk is er ook voor patiënten, cliënten en hun naasten. Zo heeft het netwerk een wensenboekje en een wegwijzer palliatieve zorg gemaakt."

Jij gaat ook langs bij verzorgings- en verpleeghuizen van tanteLouise om trainingen te geven aan medewerkers. Wat houdt dat in?

"Ik geef een scholing aan alle medewerkers over het ACP-gesprek. ACP staat voor advance care planning. Dat betekent dat je vroegtijdig met iemand in gesprek gaat over wensen in de laatste fase. Bij een ACP-gesprek gaat het echt over levenswensen. De behandelwensen zijn vooral het domein van de arts. ACP-gesprekken voer je met de cliënt, meestal met een naaste erbij. Vaak wordt er een zaadje geplant, het is een begin van een proces. Ik heb gesprekken gevoerd waar collega’s bij zaten, die zeiden: goh, dit wist ik helemaal nog niet over deze cliënt. Je hebt vaak ook een stukje levensverhaal te pakken. Hoe iemand aankijkt tegen het levenseinde, zegt vaak ook iets over hoe iemand zijn of haar leven heeft geleid en welke normen en waarden iemand heeft.” Een mooi voorbeeld daarvan beschrijft Bart in deze column op de website van het netwerk.

Wat is jouw drijfveer?

“Het is een heel wezenlijk onderwerp. De gesprekken die ik voer met mensen, vanuit mijn rol als palliatief verpleegkundige, leveren soms echt op dat mensen met een rustiger gevoel en met meer overzicht de laatste fase ingaan. Dat is enorm dankbaar als je daaraan kan bijdragen. Sterven moet geen taboe zijn. Als er vooraf wordt nagedacht over het naderende afscheid, kunnen mensen op een mooie manier gaan. Daar haal ik voldoening uit.”