Vrijwilligers in de spotlight!
Op Nationale Vrijwilligersdag zet tanteLouise al haar vrijwilligers in het zonnetje. Vrijwilligers geven zovéél meer en daar wil tante hen graag voor bedanken. Niet alleen met een passend presentje, maar ook door het belang van vrijwilligerswerk in de spotlight te zetten. En wie kunnen dat beter uitleggen dan de vrijwilligers zelf? We interviewden onlangs Adrie en Margriet van Tilburg. Het echtpaar is niet meer weg te denken in De Vossemeren als trouwe vrijwilliger.
Met liefde en plezier
Ze leerden elkaar kennen op de kermis van de Heense Molen. Ondertussen zijn Adrie en Margriet van Tilburg uit Nieuw-Vossemeer ruim 56 jaar getrouwd. In De Vossemeren zijn ze niet meer weg te denken als trouwe vrijwilligers. Koffie schenken, bingo draaien, zorgen voor gezelligheid, Adrie en Margriet doen het allemaal. “We zijn er eigenlijk vanzelf ingerold.”
De in het buurtschap Notendaal geboren Margriet (78) weet het precies. Ze is nu dertig jaar actief in De Vossemeren, op de oude locatie al en gewoon meeverhuisd naar de nieuwe plek. Hoe dat zo is gekomen? Margriet kwam vrijwel dagelijks op bezoek bij haar moeder in het Vosmeerse zorgcentrum. “Van lieverlee ben ik gaan helpen met de koffie. Van het een kwam het ander.” Later ging ook de moeder van Adrie in De Vossemeren wonen. Op het moment dat de van de Heense Molen afkomstige Adrie (79) stopte met werken, stapte hij vrijwel meteen als vrijwilliger over naar De Vossemeren. Zeventien jaar geleden was dat, na wat je gerust een werkzaam leven vol afwisseling mag noemen. “Ik heb in de tuinbouw en in de zilveruien gezeten. Later werd ik chauffeur en deed ik besteldiensten in de hele regio. Ook heb ik lang op de vrachtwagen gereden, in het transport. Op het laatst was ik magazijn chef in een bouwbedrijf. Overal had ik met mensen te maken. Ik ga graag met mensen om en maak gemakkelijk contact.”
Grote veranderingen
Die eigenschap maakte Adrie bij uitstek geschikt als vrijwilliger in De Vossemeren. Zelf is hij vooral bescheiden en een grap hoort erbij. “Ik ben er voor de rotklusjes.” Voor Adrie begon het met het schoonmaken van het aquarium, een van de blikvangers in de oude Vossemeren. Margriet vond dat geen vrouwenwerk en vroeg haar man om een keer de handen uit de mouwen te steken. “En ik ben blijven hangen.”Adrie en Margriet hebben goede herinneringen aan de oude Vossemeren. “Er waren bijna drie keer zoveel bewoners, meer vrijwilligers ook en meer activiteiten.” Het echtpaar heeft alle grote veranderingen in de zorg meegemaakt. Margriet brengt het mooi onder woorden. “Vroeger werd je door de huisarts en anderen zowat het bejaardenhuis in gepraat. Nu moet je bijna vechten voor een plekje. Het is precies andersom.”
Meedeinen
Op de eerste en laatste woensdagmiddag van de maand zijn Adrie en Margriet altijd present in De Vossemeren. Adrie draait die eerste woensdag altijd de bingo en Margriet helpt. Bijna alle 24 bewoners komen dan naar de Staminee, de gezelschapsruimte in De Vossemeren. “Die oudjes kijken er altijd naar uit.” De laatste woensdag is het borrelmiddag. “Met hapjes, drankjes en muziek van vroeger.” Sterke drank mag er in de Staminee niet geschonken worden. “Maar een advocaatje, bier en wijn kan wel.” Die muziek van vroeger is altijd een succesnummer, zegt Margriet. “Ze gaan gelijk meedeinen. Je ziet die lichtjes in de ogen. Ze fleuren op. Daar doe je het allemaal voor.” Natuurlijk gaan er ook veel verhalen van vroeger over tafel. Een potje ouwehoeren, noemt Adrie het. “We zijn goed in het uit de sloot trekken van oude koeien.”
"Je ziet die lichtjes in de ogen. Daar doe je het allemaal voor."
Vergrijst
Als het nodig is springen Adrie en Margriet ook bij als er andere activiteiten georganiseerd worden, zoals vorige maand nog bij de geslaagde Dag van de Mantelzorg. Adrie en Margriet doen dat graag. Maar ook maken zij zich zorgen. “Het vrijwilligersbestand vergrijst. En er komt bijna niemand meer bij.”
Geen tijd voor verveling
Adrie en Margriet zijn actieve wandelaars. Met een clubje van de KBO stappen ze elke woensdagochtend de polders in. “Voor een rondje om de kerktoren.” Voor verveling hebben Adrie en Margriet geen tijd. Met drie dochters, vijf kleinkinderen en een tweede achterkleinkind op komst is er altijd afleiding genoeg. Ook moet er rond het huis door Adrie nog een flinke tuin worden onderhouden. Maar wat er ook gebeurt: de twee woensdagmiddagen in de maand zijn door Adrie en Margriet gereserveerd voor De Vossemeren. “We gaan er altijd met veel liefde en plezier naar toe. Maar het werkt naar twee kanten. We krijgen er ook veel voor terug.”